Even Voorstellen...
Ik ben Thessa van den Hardenberg en ik ben 1987 geboren. Vanaf 2009 woon ik in Almere Haven. Ik ben Jongerenwerker in Almere Haven. Van 2008-2014 heb ik dit vrijwillig, naast mijn baan in de zorg gedaan. Vanaf 2015 heb ik mijn baan eerst voor de helft en later helemaal opgezegd om zo fulltime in het jongerenwerk te kunnen werken. Deels leef ik nu van giften en voor een gedeelte word ik uitbetaald de Christelijke gemeente ‘De Wegwijzer’. Het uitgebreide verhaal kunt u verder op deze website lezen.
Mijn jeugd
Ik ben geboren in Barneveld en heb daar ook mijn hele jeugd gewoond. Mijn jeugd was niet altijd even makkelijk, mijn ouders waren ziek, lichamelijk en geestelijk. Er was vaak geweld in huis en mijn ouders zijn op een gegeven moment gescheiden. Op mijn negentiende veranderde mijn leven volledig: Ik begon de Here Jezus te leren kennen. Hij heeft mij bevrijd en genezen van alles waar ik mee opgescheept zat. Ik weet nu hoe Jezus je leven helemaal kan veranderen. Daarom wil ik mij inzetten voor de tieners in Almere Haven. Ik weet waar zij doorheen gaan, ik ken hun problemen en heb de meeste dingen in mijn eigen jeugd ook meegemaakt. Ik wil een voorbeeld voor ze zijn en weet dat op de meeste vragen maar één antwoord is en dat is Jezus.
Roeping
In 2009 ben ik in Almere Haven gaan wonen omdat God me hier naartoe heeft geleid. Deze roeping heeft op een bijzondere wijze plaats gevonden: Ik was al een tijdje betrokken bij het kinderwerk in Haven en deed in de zomers mee met de vakantiebijbelclub. Een keer was ik met een medewerker aan het bidden en bijbel lezen en had sterk het gevoel dat God meer van mij wilde in Almere, maar “hoe en wat” dat wist ik niet. We waren aan het bidden en lazen uit de bijbel. Eén vers bleef bij mij hangen:
​
“Jezus echter riep die kleinen tot Zich en zie: Laat de kleine kinderen tot Mij komen en verhinder hen niet, want voor zulke mensen is het Koninkrijk van God”.
​
Ondanks dat deze tekst mij erg aansprak vond ik het nog niet overtuigend genoeg. “Dit doe ik toch al?” dacht ik. Dus bleef ik bidden om een antwoord en vroeg God:
​
“Wat wilt U dat ik zal doen? Wilt U mijn leiden op Uw weg, en duidelijk maken welke weg dat is?”
​
Gelijk heb ik toen uitgesproken dat als God mij naar Almere zou roepen, ik Hem daarin zou gehoorzamen. Even later ging ik naar mijn slaapplek (we sliepen met het hele team in een school) om alleen met God te kunnen zijn. Daar smeekte ik God of Hij antwoord wilde geven. Na een tijdje moest ik naar het toilet, liep in de gang en hoorde een stem die zei: “Kom maar”. In eerste instantie dacht ik: “er is hier toch niemand?” Maar even verder in de gang hoorde ik diezelfde stem weer zeggen: “Kom maar”. Ik was even perplex en vroeg me af of het Gods stem was die ik hoorde. Ik ging snel naar het toilet, en bad daar: “God als dit Uw stem was, en U wilt dat ik in Almere kom wonen, wilt U het dan net als bij Samuel nog één keer zeggen? Dan zal ik luisteren.” Toen ik daarna van het toilet af kwam, ik hoorde heel duidelijk nog een keer die stem.
Bevestiging van de roeping
Op dat moment werd ik heel blij, emotioneel en verdrietig tegelijk. Ik kon mijn gedachten even niet helder op een rijtje krijgen, waardoor ik weer ging bidden. “Heer U weet dat ik een gevoelsmens ben, wilt U het mij laten voelen dat het echt is? Van mijn part mag dat best hard.”
​
Diezelfde avond zouden we naar het Kotterbos gaan om een kampvuur te maken en lekker te gaan zingen met het team van de Vakantie Bijbel Club. Ik zat in de auto om daarheen te gaan, toen een andere medewerker van achter op mijn auto inreed. In eerste instantie reed ik door, maar op een gegeven moment raakte ik bewusteloos. Ik zag een wit licht en hoorde mooi gezang. Volgens mij was dit was de harde bevestiging waar ik om had gevraagd. Ik werd vervolgens naar het ziekenhuis gebracht waar ik blijkbaar heb gezongen en gepreekt zonder dat ik hier nu nog iets van weet…
​
De volgende morgen was ik behoorlijk in de war hiervan. Ik lag toen in het huis van medewerker in Almere en ik dacht: “laat ik even een luchtig boek lezen.” Dus ik pakte zomaar een roze boek, niet wetende dat het de jongerenbijbel was. Ik sloeg hem open bij Handelingen 18:9-10, waar staat:
​
Wees niet bevreesd, maar spreek en zwijg niet, want Ik ben met u en niemand zal de hand aan u slaan om u kwaad te doen, want Ik heb veel volk in deze stad.
​
Die avond sprak ik met de voorganger van Gemeente De Wegwijzer (André Meulmeester) en hij was erg geraakt door mijn verhaal. Hij zat ademloos te luisteren, en vertelde mij daarna dat hij ook door deze zelfde tekst uit Handelingen naar Almere was geroepen.